Van Oud naar Nieuw….

Het vorige jaar is weer voorbij, het nieuwe jaar staat weer te wachten….

Toegegeven, het is allemaal wat overroepen, dat oud naar nieuw. De hele wereld leeft hiernaar toe. Tijdzone over tijdzone gaat over van 31 december 2014 naar 1 januari 2015. Iedereen drinkt champagne en je wenst elkaar het beste.

Je maakt voornemens, die je de volgende dag al bijna vergeten bent, met die kleine of grote kater, die in je hoofd vervaarlijk zit te grommen 🙂

Een werelds groepsgebeuren en je moet eraan mee doen of je bent een zielenpoot.

Hoe vaak is me deze week gevraagd wat ik ga doen? Niks… bijzonders. Ik ga rustig thuis zitten: ik heb wat lekkere hapjes gekocht, ik ga wat tv kijken, wat gitaar spelen en rustig genieten van mijn avond.

Gisteren sprak ik nog met iemand, die op 31 december verjaart. “Oh tof”, zei ik, “je kan altijd wel met reden een feestje houden”.

“Helemaal niet zo tof”, antwoordde hij, “iedereen is met andere dingen bezig en zo gaat mijn verjaardag voorbij, zonder dat het iemand opvalt”. Ik knikte en snapte zijn punt. Weinig kans dat je veel vrienden thuis vindt voor een verjaardagsfeestje.

Voel ik me eenzaam of alleen vanavond? Maar neen: ik ben soms wel alleen, maar nooit echt eenzaam. Ik kan best leven met mezelf 🙂

Toegegeven, ik zou het fijner vinden om 1 of meerdere mensen te ontvangen, lekker voor ze te koken en gewoon tof te praten. Maar daarvoor hoeft het echt niet oudejaar te zijn: dat mag voor mij op elke dag van de week.

Dus neen, ik doe vandaag niet mee aan de groepsdruk van oud naar nieuw.

Maar als je me vraagt, wat je me mag toewensen… wel: een goed lief 🙂

En… ze mag me komen vervoegen op elke dag van de week.

Prettig eindejaar ! 🙂

Sta jij op een dating site?

“Een datingsite… sta jij op een dating site?” De reacties, die hierop volgen zijn uiteenlopend. Zo van “ben je helemaal wanhopig geworden” tot “woow, wat tof dat je stappen zet in je leven”.

Mijn leven als single is waarschijnlijk een sjabloon van de meeste singles: een aantal jaren samenwonen of gehuwd zijn en kinderen, die gekocht worden. Op een bepaald moment beginnen dingen verkeerd te lopen en begin je uit elkaar te groeien. Je probeert die zaken recht te trekken, maar op het einde lijken de nadelen om in het huwelijk te blijven of samen te wonen veel groter als de voordelen van gescheiden verder te leven.

Voor mij ligt die hele periode al een hele tijd achter mij: al bijna als 6 jaar. Af en toe vragen de kinderen eens of ze een “nieuwe mama” krijgen. Vroeger was dat vooral uit nieuwsgierigheid. Nu zouden ze het tof vinden als papa niet altijd alleen zou zijn.

Als ik achter me kijk wat er die voorbije 6 jaren gebeurd is, dan heb ik vooral gezorgd om alles goed op orde te zetten: de kinderen zijn aangepast aan de situatie en kennen de routine, hun leven is weer normaal.

Ik had een paar korte relaties, en er was wel een klik, maar nooit die “wow” factor, die het net specialer maakt en me verliefd laat worden. Vaak heb ik me afgevraagd of het aan mij lag: dat ik onrealistische verwachtingen had of ik mijn lat gewoon te hoog leg.

Mijn lat ligt wel hoog, maar niet te hoog: ik weet wel wat ik zoek in een vrouw. Niet dat ik alles in de puntjes in mijn hoofd heb: ik wil veel aan het toeval overlaten en me laten verrassen.

En die vrouwen bestaan: in mijn leven ken ik ze, maar gelukkig getrouwd of samenwonend. Hun mannen weten wel wat voor een schat ze in huis hebben.

Dus ze zal ook wel ergens rondlopen. Misschien moet ik wel wat zoeken en zit ze verstopt tussen al de profielen op een datingsite. Of misschien vindt ze mij wel. En duimen dat het dan klikt aan beide kanten.

Ja, vrienden en familie: ik sta op een dating site. Ik ben helemaal niet wanhopig of eenzaam, maar ik wil wel stappen vooruit zetten in mijn leven. En misschien vindt deze prins dan wel zijn prinses.

Dessert

‘s Middags voor Kerstavond. Ik sta in de keuken mijn dessert te maken.

Bij ons in de familie maakt elk koppel 1 gang van het kerst menu. Ik heb 2 broers met hun partner en mijn ouders. Dus 3 koppels plus ik, 4 gangen: het perfecte kerstmenu.

Elk jaar mag je een andere gang maken. Het dessert is voor mij dit jaar.

Het dessert is de gemakkelijkste gang, maar ook de ondankbaarste. Het komt op het einde, na de hapjes, het voorgerecht en de hoofdschotel. En mijn schoonzussen weten telkens wel iets bijzonders te maken: heel erg lekker en altijd meer als voldoende 🙂

Als het hun beurt is om het dessert te maken, maken ze er ook altijd iets speciaals van: heel lekker, maar vaak ook heel zwaar. Het dessert durft dan al wel eens te blijven staan.

Ik maak altijd een eenvoudig en vooral licht dessert. De vorige keer was het een tiramisu met half mascarpone / half platte kaas: lekker en licht.

Dit jaar wordt het een lichte panna cotta: 20% room en wat halfvolle melk. Daarop dan aardbeien coulis en afgewerkt met een paar stukjes verse aardbeien…

Tijdens het klaar maken denk ik aan het feest, dat later zal beginnen. Eigenlijk heb ik nog geluk: mijn broers en hun groot gezin, waar alles redelijk goed in loopt, mijn ouders zijn allebei nog in redelijk goede gezondheid…

Het drukke feest, de 11 kleinkinderen, het openen van de pakjes, het kletsen over van alles en nog wat. Het is altijd wel fijn en gezellig.

Het enige wat op zo’n feest nog mist, is iemand om met mij te vieren. Maar mijn schoonzussen en mijn moeder hebben afgeleerd om erachter te vragen. Mijn moeder is wel ongerust, dat ik voor altijd alleen blijf. “Zoiets overkomt me ooit nog wel eens”, spreek ik haar dan bemoedigend toe.

Ja… misschien overkomt het me nog wel eens, en misschien ook niet meer. Na 5 jaren alleen zijn, verwacht ik eigenlijk niets meer.

Totdat het mij overkomt, blijf ik mijn gang maken voor het kerstdiner, gemaakt door mij als single man: lekker, eenvoudig en vooral licht 🙂

Fijne feestdagen !

Welkom…

Hey, welkom op deze blog

Ik ben vlotte man, een 40-er: dichter bij het volgende tram als bij de vorige.
Sinds een aantal jaren woon ik alleen en mijn leven is wel goed gevuld: door mijn kinderen, mijn werk, mijn kennissen.

Maar dat ik single ben, betekent niet dat ik alleen op mijn eilandje zit. Ik mis soms wel iemand, waar ik mijn leven mee kan delen: samen uitstappen doen, voor kan kokkerellen (al dan niet samen als je houdt van koken), reizen. Gewoon samen genieten van het leven.

Deze blog ben ik gestart om mijn schrijfkriebel kwijt te geraken. Als software ontwikkelaar, zou je mij niet onmiddellijk associëren met blogs schrijven en dat neem ik je niet kwalijk: dat deed ik ook niet. Maar dat is langzaam aan gegroeid toen ik blogs schreef op een dating site.

Deze werden als positief ervaren en dus heb ik besloten om meer publiek te schrijven… en zo is deze blog geboren. Ik ga een aantal van die “private” blogs hier herposten, zodat ze ook voor een groter publiek beschikbaar worden.

Ik hoop dat je ervan geniet om ze te lezen, evenveel als ik er van genoten heb om ze te schrijven.

Groetjes 🙂