Vorig weekend bleef een column in De Morgen bij mij hangen. Het had als ronkende titel “Eigenlijk kan elke leider een Thibaut Courtois gebruiken”
Als ik het samenvat komt het erop neer, dat niemand onvervangbaar is, ook niet de leiders van politieke partijen, bedrijven, verenigingen, enz. Dat de resultaten meer afhangen van het team, dan van de leider.
Ik ben een zelfstandig software ontwikkelaar. Ik word in firma’s aangenomen o.w.v. mijn specialisaties en na een korte inwerkperiode ben ik meestal productief.
Als software ontwikkelaar hoor je bij de mensen, die ervoor zorgen dat het werk in de project teams gedaan wordt. Soms beschrijf ik ons wel eens als hoog opgeleide, gespecialiseerde arbeiders.
En dat is helemaal niet denigrerend bedoeld, want het zijn *deze* mensen, die in feite het werk doen.
Neem maar het recente voorbeeld van de staking van de vuilnisophalers in Gent. Dan zie je pas hoe afhankelijk we zijn, dat alle werk gedaan wordt.
Wat mij vanuit mijn onafhankelijke positie altijd verwondert, is iets analoogs van wat in het artikel staat. Het management, de leiding, is een hiërarchie, waar men erop rekent dat degene die onder hen staan, het werk wel zal doen.
Deze hiërarchie is statisch, conservatief, een ons-kent-ons mentaliteit: ik krab jouw rug en jij krabt de mijne. Vaak worden nieuwe ideeën, die van onderuit komen en die soms fundamentele problemen in het bedrijf kunnen oplossen, in de kiem gesmoord op het een of ander hiërarchisch niveau.
De reden is vaak omdat in zo’n geval, een paar mensen hun nek moeten uitsteken. En dat vraagt moed, want als het misloopt, zal er wel iemand anders zijn van het management om hun hoofd af te bijten. De vergelijking van haaien onder elkaar komt altijd bij mij op.
En zo verandert er niets aan de echte problemen en blijft alles bij het oude. Maar wat erger is, is dat de mensen onderaan gedemotiveerd worden, het gevoel krijgen dat er toch niet naar hen geluisterd wordt. De goede verlaten dan meestal het bedrijf, op zoek naar anders en beter.
Ik heb ooit eens een interview gelezen met een succesvolle CEO van een bedrijf. Men vroeg naar zijn geheim. Hij zei: “ik ga bij het begin van mijn project steeds praten met de arbeiders in het bedrijf. Zij staan op de laagste sport van de ladder, zij kennen de problemen van het bedrijf.
En wat meer is, zij weten meestal ook de oplossing om de problemen op te lossen. En dat leg ik dan voor aan mijn management team en vraag ze om het zo te onderzoeken en aan te pakken”.
Als freelance software ontwikkelaar moet ik zeer dynamisch zijn in mijn job. Ik moet a.h.w. elke dag studeren om bij te blijven met de veranderende technologie.
Elke dag moet ik mezelf in de spiegel bekijken en vraag ik me af, of ik nog wel goed bezig ben. Tenslotte heb ik een gemakkelijk opzegbaar contract: ik sta onder permanente evaluatie 🙂
Na zoveel jaren is het studeren en bijblijven een deel van mijn persoonlijkheid geworden en zou ik het erg moeilijk vinden om ergens terug “vast” te werken en te passen in een hiërarchie.
Ik wens je toe, dat je ook geregeld in de spiegel kijkt en jezelf afvraagt of je goed bezig bent. Niet alleen in je job, maar ook in je persoonlijk leven, in je relaties met anderen 🙂
En kijk af en toe is over de rand van de “cubicle” van je leven, om te zien waar de andere mee bezig zijn en om inspiratie te halen 🙂
Mijn overpeinzingen 